گلرخ مهربان منِ!

که یک سالیست  نام آسمانیت

طوع کرده براین دلم غمگینم

گلرخ زیبای من!

تویی که دل سنگ مرا پراز شکوفه می کنی

مرا دوباره  سبز کن که دلم دوباره  تنگ است

مانند پاییز بی شاخه و بی برگ  پژمرد ه و غمگین

من را دوباره مهمان کوچه باغ پرترنم دلت  کن!

نظرات 2 + ارسال نظر
زهرا پنج‌شنبه 4 خرداد‌ماه سال 1391 ساعت 09:54 ب.ظ

ممنونم ازت................
..................
.....................................
....................
............حرفهای نگفتنی.....

نسترن پنج‌شنبه 4 خرداد‌ماه سال 1391 ساعت 10:21 ب.ظ

میگما یاسی امشب شب آرزوهات میخوام واست آرزو کنم این غمهات رو و همچنین غمهای خودم رو و همه ی انسان رو آب دریا با خودش ببره . .‏ . ولی دریاهم گناه داره پس غمهامون رو به چی بدیم؟ وقتی دریا با این وسعتش تحمل غمهای ما رو نداره

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد